Ty Segall – Sleeper

Doorgaans kennen we Ty Segall van de rauwe garagerock gemengd met poppy melodieën, met heerlijke singles als Here We Go, Sweets en Standing at the Station tot gevolg. In amper vijf jaar tijd bouwde Ty Segall aan een ongelooflijke discografie. Onder de naam Ty Segall Band klonk hij samen met zijn maatjes Charlie Moothart, Emily Rose Epstein en Mikal Cronin  zelfs nog harder op Slaughterhause. Zijn plaat Sleeper is echter van een heel ander allure. Akoestische Psychedelische Folk is het wel genoemd, ach ja…, Met niet veel meer dan zijn schallende stem en zijn gitaar schept hij een luisterervaring van hoge klasse. In enkele gevallen wordt hij ondersteund door een viool of percussie op een “kratje en wasbord”, een goedkope productie, maar door de genialiteit van Segall niet minder perfect. Door die smalle basis wordt het ook een zeer persoonlijke plaat. Hij ging even terug naar zichzelf. Het nummer Sleeper, dat over zijn vriendin gaat, illustreert dit mooi.

“Oh, sleeper, my dreamer, I dream a dream for you

My dreamer, my sleeper, my dream’s a dream come true”

Het nummer The Keepers  is van exceptionele schoonheid. Segall durft hier zonder al teveel begeleiding zijn stem naakt neer te zetten. Niet per se een zangstem, maar wel aangrijpend, eerlijk en heerlijk. Verder staat het album vol met hoogtepunten; bluesfolk en de psychedelische 70’s komen om de hoek kijken in bijvoorbeeld The Man Man. Op het hele album vloeien de nummers natuurlijk in elkaar over.

Het is mooi dat we Segall een keer van een andere kant zien. Waar hij normaal excelleert in garagerock platen, doet hij dat nu in eenvoud. Het doet soms denken aan een Bob-Dylan-David-Bowie-Achtige-plaat met een vleugje jonge Oasis, maar eigenlijk is het vooral heel erg Ty Segall. Kortom, een…