De heren en dames musici hebben niet stil gezeten in de zomer. September is de oogstmaand met fantastisch platen, Fink, Daughter, Four Tet, Jake Bugg, Deer Tick, smullen geblazen! Laat die donkere avonden maar komen, en ga lekker binnen zitten met je plaatjes!
Fink – Resurgam
Het zesde studioalbum van Fink is een feit. Resurgam. Het is een experimentelere plaat, waarbij hij op sommige plekken terug lijkt te keren naar zijn elektornische roots. Het begint al in het openingsnummer Resurgam. Qua stijl is de plaat meer in lijn met voorganger Hard Believer en komt het niet in de buurt van de intimiteit van platen als Biscuits for Breakfast. Het gebruik van repeterende ritmiek dat Fink zo kenmerkt is wezenlijk anders op de gehele plaat, vooral bij de afsluiter There’s Just Something About You gaat hij een compleet andere weg in dan bij een ‘vroege Fink’. Waar hypnose eerst de toon voerde is het muzikaal op dit album uitdagneder en zorgt dat je met elke luisterbeurt meer lagen gaat ontdekken, aanzwellende beats, ambientsounds, koortjes. Fink is weer sterk, iets afstandelijker, maar daardoor wellicht interessanter.
Daughter – Music from before the storm
Daugther heeft een volledig album gemaakt voor een spel, life is strange. Daar kwam ik pas achter nadat ik het album enkele keren geluisterd had en wat research deed. Het niveau van het album ontstijgt echter de ondersteuning van een spel, en is een mooie volgende stap in het oeuvre van Daughter. Met omgekeerde vertragingen, soggy reverb, trance-achtige loops bouwt Daughter een heerlijke soundscape waarin de stem van Elena Thorne echt staat als een huis.
Jake Bugg – Hearts that Strain
Jake Bugg is pas 23 maar heeft nu al vier studioalbums op zijn naam staan. Het debuut Jake Bugg deed de muziekwereld schudden op zijn grondvesten, en opvolger Shangri La bewees dat Bugg geen eendagsvlieg was, plaat drie On My One was echter minder succesvol, maar nu is er dus Hearts that Strain, een lief album, met redelijk was zoetsappige nummers. De impact van zijn eerste platen haalt Bugg met Hearts that Strain niet, maar nummers als In the Even of My Demise en Waiting (met het zusje van Miley Cyrus) maken het luisteren van het album toch waard!
https://www.youtube.com/watch?v=6TfPIZ_9ZbI
Ariel Pink – Dedicated to Bobby Jameson
Het tweede album van Ariel Pink is opgedragen aan wijlen-sixties-ster Bobby Jameson. Jameson kende een niet al te gelukkige carrière, maar had enig succes op Youtube en beïnvloede Pink daarmee dusdanig dat hij besloot het album aan de in 2015 overleden Jameson op te dragen.
Het komt niet heel vaak voor, maar het is echt een plaat met humor. Pink is een aparte verschijning in de muziekwereld, en zijn clips zijn een soort satirische-verwarringsfilms. Lo-fi en psychedelisch dat zijn twee constanten op het album, maar verder schiet het alle kanten op met het punkachtige Revenge of the Iceman, of het deinende seventies nummer Another Weekend. Pink daagt uit, verwart en maakt het album een heerlijke ontdekkingstocht!