Automatic – Signal
Automatic is ontstaan in 2017 in de DIY band scene in LA. Zonder enige opsmuk presenteren ze nu debuutalbum Signal, een plaat die past bij Easton Ellis‘ Minder dan niks, bij David Lynch’ Mulholland Drive en dus onmiskenbaar bij Los Angeles en zijn karakter. En dan nog preciezer eind jaren zeventig, begin tachtig, verveling, autorijden (Highway is de nieuwe Autobahn), donkere films en gedachten. De ultrastrakke, kale drums, punthoekige baslijnen, old school synthesizers zorgen voor de omschreven sfeer, afgeroomd met de haast expressieloze verveelde zang. Geen vrolijke kost, wel supercool en hier al weken op repeat.
Topdown Dialectic – Vol. 2
Tweede langspeler van deze onbekende artiest(en). Naast de muziek is het hele concept van Topdown Dialectic erg interessant. Waar de anonimiteit de laatste tijd een hipster-trekje is (obscuur is cool), dient het bij Topdown Dialectic wel echt een doel. Doordat er niets bekend is trekt een vaag statement van label Peak Oil de aandacht: de muziek (van Vol.1) zouden edits zijn van software systemen die non-lineaire geluiden zouden moeten maken. Hierdoor rijzen meerdere vragen op. 1. In hoeverre zijn hier dan nog mensen aan het werk? 2. Is dit een creatief proces of is dit een programmeur-opdracht of beide? 3. In hoeverre moet dit als muziek worden beschouwd? 4. Wat is eigenlijk de definitie van muziek als we niet meer weten hoe het tot stand komt of tot stand komt zonder duidelijke inmenging van de mens? Buiten al deze overpeinzers is het de moeite waard om Vol. 2 te beluisteren, het beste via de koptelefoon. De vele lagen en het onduidelijke karakter maken het een electronische ontdekkingstocht.