Villagers – The Art of Pretending to Swim
Met een ingenieuze vervlechting van organische en elektronische geluiden start het nieuwe album van Villagers met het sublieme Again. Het is een nummer dat niet verveeld en ik al menig keer op repeat heb gezet (Again, Again, Again.) The Art Of Pretending To Swim is het vierde album van de Conor O’Brien, de man achter Villagers. Dat een echte liedejesschrijver is bewees hij al op de voorgaande drie albums, waar het vooral liefelijke “typische-singer-songwriter” nummers waren. The Art Of Pretending To Swim is muzikaal gezien, 180 graden anders, maar blijft door de kenmerkende stem van O’Brien toch dicht bij hij Villagers-gevoel. Synts, meer ritmesecties, elektronische invloeden, soul en funk, hij zijn ingrediënten die hij in zijn volgende albums ook mag gebruiken, alsof hij meer geloof en zekerheid in zijn kunnen heeft, volwassen, hij kan nu echt zwemmen.
Low – Double Negative
Een desolate soundscape van zwaar vervormd geluid is niet iets wat je verwacht van deze band maar vanaf de eerste seconde hakt het er behoorlijk in. En dit is een gevoel dat neergezet wordt in iedere song. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik een aantal keer heb gecheckt of mijn boxen goed aangesloten waren. Het is soms wel echt op het randje van het betamelijke, waarin de geluidswal langzaam stuwt naar de Low harmonieën die we langzaam herkennen. Zoals pitchfork het prachtig verwoorde “The album is like a discovery of a new mutation of still-recognizable DNA.”