De grijze en grauwe februari wordt dit jaar gelukkig opgevrolijkt met flink wat goede releases. Tinariwen en Duke Garwood laten horen waarom opnemen in de ‘woestijn’ van Joshua Tree een goede invloed heeft op hun werk. Daarnaast is er de niet te ontwijken Ty Segall met nog maar eens een prima album en de wat aparte pastiche van Foxygen. Voor de elektronische klanken grijpen we naar de dromerige Clara Moto.
Duke Garwood – Garden of Ashes
Duke Garwood is een muzikale duizendpoot, onder andere samenwerkingen met Savages, Tinariwen, Mark Lanegan en Archie Bronson Outfit prijken op zijn CV. Solo bouwt hij gestaag aan een imposante lijst door blues geinspireerde albums. Zijn zesde album, Garden of Ashes, heeft als thema de apolcalypse. De plaat is een reactie op de ‘horrorshow’ waarin we tegenwoordig leven. Dit resulteert niet in agressie of boosheid. Garwoods antwoord is een prachtig ingetogen, groovy en soulvol album.
Foxygen – Hang
Net als The Lemon Twigs een paar maanden geleden, levert Foxygen een even bewonderenswaardig als absurd album af. Hang is ingespeeld met behulp van een gigantisch orkest en klinkt theatraal, bombastisch en overgeproduceerd. De lijn tussen schandalig jatwerk (aan een keur van ‘foute’ muziekstijlen) of ingenieus in elkaar gezet meesterwerk is flinterdun. Vooralsnog geven wij het het voordeel van de twijfel. Luister met verbazing en bewondering naar deze vreemde pastiche.
Ty Segall – Ty Segall
Ty Segall lijkt al een eeuwigheid mee te draaien. Zijn onhoudbare stroom aan albums (minstens een per jaar) is hier waarschijnlijk debet aan. Indrukwekkend is ook hoe hij de kwaliteit altijd hoog weet te houden. Dit titelloze debuutalbum is er weer een om ja vingers bij af te likken. Een prachtig afgewogen plaat waarin zowel Segall de singer-songwriter als Segall de stamper prima tot hun recht komen.
Tinariwen – Elwan
Deze nomadenband uit Mali heeft in de loop der jaren een vaste fanschare opgebouwd in de westerse wereld. Op hun achtste plaat laat Tinariwen hun beproefde recept van woestijnblues weer de vrije loop. Niet heel veel nieuws onder de brandende zon, maar dat is in dit geval goed nieuws. De bezwerende grooves op Elwan zijn deels opgenomen in de voor de rockwereld bekendere woestijn van Joshua Tree. Medewerking is er onder andere van Mark Lanegan, Alain Johannes en Kurt Vile.
Clara Moto – Gone by the Morning EP
Clara Moto, al jaren een begrip in de minimal scene. De Oostenrijkse dame groeide op met Jazz en studeerde klassiek piano, voordat ze zich volledig op elektronische muziek stortte. Eerdere platen als Glove Affair en Silently vonden gretig aftrek in de elektronische wereld, bij grootheden als James Holden, Sasha en Laurent Garnier. Gone by the Morning EP is Clara Moto bij uitstek, dromerige minimalistische zweefmuziek. Heerlijk.