The Fernweh – The Fernweh
The Fernweh is een nieuwe groep, maar de leden zijn doorgewinterde muzikanten die in de meest uiteenlopende bands hebben gespeeld (o.a. The Zutons en Candle Payne). Ze hebben met elkaar gemeen dat ze allemaal een voorliefde voor 60’s folk, rock, psychedica en pop hebben. Enkele jaren geleden op Glastonbury kwamen ze op het idee hier iets mee te doen: een album creeren dat hedendaags klinkt maar met bovengenoemde stijlen in gedachten. Het idee is prachtig ten uitvoer gebracht. De muziek is rijk georchestreerd en terwijl het allerlei hoeken opzoekt (de psychedelica bij The Liar en Brightening in the West, folk en rock in Little Monsters etc.) is de samenhang tussen nummers groot. The Fernweh is een vreemde eend in de bijt die nostalgie om heeft weten te vormen in iets sprankelend en fris.
Michael Chapman – True North
De beste man is inmiddels 78 jaar en toe aan zijn 24ste studio album, True North. Het album is geproduceerd door Steve Gunn, die ook de drums en een deel van de gitaarpartijen voor zijn rekening heeft genomen. Met een stem als een dondergod pakt Chapman je met It’s Too Late vanaf de eerste momenten bij de strot. Een oude knar die nog lang niet klaar is, of zoals hij zelf zingt “Youth is wasted on the young”.
Jozef van Wissem & Jim Jarmusch – An Attempt to Draw Aside the Veil
Na eerdere samenwerkingen hebben Jim Jarmusch en Jozef van Wissem de handen weer ineen geslagen. Van Wissem is een Nederlandse muzikant die in 1993 naar New York trok en zich daar ging toeleggen op het luitspelen. Een eigenzinnige keuze, maar een kwart eeuw later heeft zijn werk vruchten afgeworpen. Zijn barokke stijl en zelf aangemeten christelijk-mystieke sfeer waren in alternatieve kringen al snel geliefd. Na zijn prijs voor beste soundtrack op het filmfestival van Cannes in 2013 heeft ook een groter publiek kennis met hem gemaakt.
Die soundtrack maakte van Wissem voor Only Lovers Left Alive van Jarmusch, de veelgeprezen regisseur en muzikant met een waslijst aan vreemde films met dito soundtracks. Wat Jarmusch en van Wissem vooral gemeen hebben is hun eigenzinnigheid. Nadat ze elkaar in 2006 op straat in New York ontmoetten, ontstond al snel een vriendschap én de interesse met elkaar samen te werken. An Attempt to Draw Aside the Veil is hun vierde studio-album en volgt ideeen uit theologie en filosofie. Daar het grotendeels instrumentaal is, is dit moeilijk te volgen. Waar An Attempt to Draw Aside the Veil meesterlijk in slaagt is het neerzetten van een eigenzinnige sfeer. Feedback, in alle soorten en maten, vormt de achtergrond van het album waartegen van Wissem zijn luit neerzet. Het barokke en kerkelijke krijgt hierdoor een haast apocalyptische tint. In het enige nummer waar die feedback achterwege blijft is de sfeer dan ook gelijk een stuk luchtiger (mischien daarom ook de titel The Unclouded Day?). Jarmusch en van Wissem zijn beiden uniek in hun eigenzinnigheid en blijken ook gecombineerd prachtig werk af te leveren.
Shinedoe – Best Of Intacto Presents: Best Of Shinedoe
Shinedoe is nostalgie voor de kluisteraar. Met haar Intacto records en aanverwante artiesten als Lauhaus, 2000 and One en Steve Rachmad was Shinedoe én de Nederlandse techno in haar hoogtijdagen en leerden wij dansen in donkere techno-hollen en festivals. Deze Best of is dan ook een trip door memory lane. Terugluisteren naar de Lowlands Detroit van Shinedoe maakt tevens duidelijk dat de muziek niets aan kracht heeft ingeboet. Kaal maar lekker gepolijst, effectief en funky.
Jessica Pratt – Quit Signs
In het instrumentale openingsnummer hypnotiseert een prachtige en simpele piano je waarbij je in de verte Pratt de eerste tonen hoort neuriën. Je wordt langzaam in de sfeer van het album gebracht, en wellicht is dat ook nodig. Het is bijna irritant de manier waarop Pratt zingt, het kan aanmatigend overkomen, maar naar een aantal luisterbeurten zuigt ze je in haar hart als Sirene. Zet even door, voorbij die oppervlakkige eerste luisterbeurt en wat overblijft zijn prachtige en vernuftige songs die met aandacht zijn gemaakt.