De herfst is begonnen, zo ook de platen die daarbij horen. In de eindsprint naar de jaaroverzichten vallen nieuwe platen neer als blaadjes van de bomen. Donkere avonden, tijd teruggezet, guur weer, maar vooral eindeloze avonden muziek luisteren met een fles drank. Melancholisch de grijze dagen aan je voorbij laten gaan, en maar verlangen naar de zomer. Deze maand: Agnes Obel, The Wytches, Proper Ornaments, David Bowie, Kevin Morby, Lou Barlow…
Agnes Obel – Citizen of Glass
Haar debuut Philharmonics was een ware revelatie, prachtige piano tonen en ijle engelenzang. De Sirene van Kopenhagen was wakker geworden, en veroverde Europa met haar tonen. Haar tweede plaat Aventine werd iets minder ontvangen, maar straalde nog steeds dezelfde klasse uit. Wellicht was het verrassingseffect weg.
Op Citizen of Glass zorgt Obel vanaf de eerste noten echter voor een compleet andere Obel ervaring. Het enige dat echt overeind blijft is haar prachtige stem, maar de piano is naar de achtergrond, er zit meer percussie (zelfs een marimba) in en de cello’s hebben een hoofdrol. Muzikaal is het daardoor spannender geworden. Totaal flabbergasted waren we al bij het tweede nummer, Familiar, waar ze wordt bijgestaan door een mannenstem, die haar klaagzang dunnetjes herhaald. Spanning die een hele plaat voortduurt. Wat dat betreft is het gedurfd dat Obel niet haar ‘Standaard’ recept gebruikt.
The Wytches – All Your Happy Life
Het is het tweede album van de heren uit Brighton. Het is een soort garage-achtige sound die The Wytches combineren met pure Britse elementen, door alle scheurende gitaren heen hoor je een vleugje Psychedelica en onvervalste Britpop. Op het eerst gehoor klinkt het redelijk rechttoe-rechtaan, maar de gelaagdheid en het vernuft op dit album maken het tot een muzikaal pareltje. Een album waar je echt voor moet gaan zitten, een van de meest verrassende platen van dit jaar!
The Proper Ornaments – Memories
De eerste single van het nieuwe album hebben ze al uitgebracht. Het volledige album komt pas uit op 20 januari 2017, en het voorproefje belooft veel goeds! De laatste plaat, Wooden Head, deed denken aan helden van weleer, beetje Beatles, beetje (vroege) Pink Floyd, Velvet Underground, enzovoort. Niet vernieuwend maar wel prachtig. Wat dat betreft past het nummer Memories bij het gevoel dat de nummers van The Proper Ornaments oproepen.
https://www.youtube.com/watch?v=u80qi5F2qgY
Kevin Morby – Beautiful Strangers b/w No Place to Fall
In zijn live optredens liet Kevin Morby deze nummers al horen, maar kort nadat het briljante Singing Saw uitgekomen is, verrast Morby ons met een single, waarvan de opbrengst naar iets met Gun Safety gaat. Het eerste nummer Beautiful Strangers is van hem zelf, het No Place to Fall is een cover van Townes Van Zandt (ook ooit prachtig uitgevoerd door Mark Lanegan en Isobel Campbell. Twee heerlijke nummers in de traditie van de (Nobelprijswinnaar) Bob Dylan.
Sofie Letitre – Take to Heels
“Helaas” is er geen nieuwe album gekomen, maar bleef het bij een nieuwe EP. Te lang voor een single, te kort voor een album, maar waarom zou je wachten op een volwaardig album als je dit materiaal hebt liggen. Het is heerlijk experimenteel, een gelaagde combinatie tussen soms vuige, soms gepolijste melodieën, en een ijzersterke stem, een sound die haar past als een jas. Haar debuutalbum, Back Where We Come From, was vooral een popalbum, sindsdien is Letitre een totaal andere weg ingelsagen. De opvolger Uncanny Valley was een erg duistere electronische plaat, gestoeld op de leest van Bristol (Portishead, Massive Attack). Met Take to Heels album zet ze de lijn van de laatste plaat door, waar de duistere randjes iets zijn losgelaten.
De maandlijst is uiteraard ook op Spotify te beluisteren.
