Op The Whole Shebang laat Drive by Wire merken dat ze nog steeds te cool zijn om uit de underground te raken. Na elf nummers klaart de stofwolk langzaam op uit de woestijn waar ze doorheen zijn geraasd. Stoner fuzzrock met een heerlijke groove waarbij het uitgekiende doffe geluid van gitaar, bas en drums heerlijk in elkaar is verstrengeld. Vergezeld met het PJ Harvey-achtige geluid van zangeres Simone is het duidelijk dat The Whole Shebang het coolste album van 2015 tot nu toe is.
BIO
Wanneer je de platen van DriveByWire opzet, gaan je gedachten niet direct uit naar Deventer. Toch ligt de oorsprong van deze band in het Oosten des lands! De band wordt geformeerd door Simone Holsbeek (zang/gitaar), Alwin Wubben (gitaar), Jerôme Miedendorp de Bie (Drums) en Marcel Zerb (bas). Zes jaar geleden brachten ze hun laatste album uit, waarmee met The Whole Shebang de teller op drie komt. Waar nummers op eerdere platen kunnen klinken alsof ze in de garage van de buurman opgenomen zijn, is deze plaat ontzettend strak geproduceerd. De stem van Holsbeek is zorgvuldig in het geheel geplakt, instrumenten versterken elkaar in plaats van overstemmen, zonder afbreuk te doen aan de rauwe sound. En de stem van Holsbeek is van onschatbare waarde op dit album, het definieert de sfeer, de sound en is de ziel van het album. Het is geproduceerd door Rene Rutten van The Gathering en op een aantal nummers speelt Frank Boeien [die van de Gathering] op de toetsen.
Geen Perfectie, maar Essentie
Het album opent met de killer Kerosine. Het is een plaat waar heerlijk gierdende Stonerrock uit je boxen blaast en De Bie alle energie die hij heeft in zijn drumstel stopt. Een heerlijk begin van een plaat die constant blijft boeien. Alles is goed op elkaar uitgemeten, of zoals de band zelf zegt:
“Een druk tourschema door Europa (met o.a. Mudhoney en Kyuss Lives!), en een lang opname proces het heeft het nog meerdere sessies in verschillende studio’s gekost voordat de juiste sfeer, het magische moment op “tape” werd gepakt, geen perfectie maar de essentie, waar de band compleet één is met de muziek.”
Niets is minder waar. Nergens vind je een slordigheid. Het is heerlijk vertoeven in deze luistersessie. Het is een lekkere tocht waar de band ook haar veelzijdigheid laat zien. Nummers als All Round zorgen er voor dat je moet springen [niet in de auto draaien!!!], je jezelf in de Mississippi Delta waant met River Run, en je nog een toefje psychedelica krijgt bij Woodlands. Het gitaar geweld is echter wel dominant op het album, maar daarbinnen kan de band zich ook inhouden, wat lastig is in dit genre. Waar je verwacht dat de hel losbarst, weten ze subtiel door te kabbelen op hun rifjes, om je daarna toch keihard om de oren te slaan.
Met Voodoo You Do wordt de plaat heerlijk afgesloten. De mix van de stem van Holsbeek [Doet bij dit nummer sterk denken aan CatPower] met de sferige gitaar. Het nummer verloopt zoals het album, een wilde tocht door stijlen binnen een genre. Je wordt door elkaar geschud, verplicht, of je nu wilt of niet. We mogen trots zijn dat dit van Nederlandse bodem komt. Heerlijke Stonerrock uit de polder. Kortom, een…
