In 2006 kwam hun geweldige debuut Everything All the Time uit. Een fantastische plaat. Ondertussen zijn er twee opvolgers gekomen die wisselend werden ontvangen. Band of Horses heeft met Mirage Rock in ieder geval weer een prima niveau gehaald. Lekkere Americana die met vlagen aan Harvest doet denken.
Bio
In 2004 kwamen de mannen die Band of Horses vormen onder leiding van Ben Bridwell bij elkaar in Seattle. Verschillende wisselingen in de samenstelling hebben nu geleid tot vijfkoppige band. De muziek kenmerkt zich door de sterke Americana traditie die we bij meer bands uit Seattle die bij Subpop onder contract staan zien. (Fleect Foxes, Iron&Wine, Damien Jurado). Inmiddels hebben de heren hun vierde album afgeleverd en timmeren ze gestaag aan de weg.
Verdieping
In tegenstelling tot de voorgaande albums wordt Mirage Rock vooral gekenmerkt door wat rustigere Americana. Waar Everything All the Time en Infinite Arms wat meer rock nummers in zich hadden is Band of Horses gestopt met steigeren. Crosby, Stills Nash & Young is een snelle connectie die gelegd wordt. Dit verklaard wellicht de titel van het album, het lijkt bij vlagen een weerspiegeling van de grote stromingen uit de jaren zestig en zeventig. Long Vows, maar vooral het nummer Dumpster World illustreert dit gevoel met verve. Vooral in het begin van het nummer, om toch in midden keihard uit te halen, om de luisteraar toch duidelijk te maken dat het niet Neil Young is die uit je boxen schalt. Het is een lastige overgang die totaal verkeerd had kunnen uitpakken, maar de heren uit Seattle hebben dit uiterst fijn uitgevoerd en hebben naast gevoel voor subtiliteit ook zeker gevoel voor snoeiharde gitaren. Dat laatste zal wel voortvloeien uit hun thuisstad.
De liefdesverdriet ballad Heartbreak on the 101, lijkt op dit album sterk op zichzelf te staan op dit album, maar is lekker zoals ze zelf zingen lekker clichématig, maar wel een fijn rustpunt op het album. Het album kenmerkt zich verder door het gebruik van typisch Amerikaanse instrumenten (Padel Steel Guitar, Banjo) en harmonieuze samenzang, die we gewend zijn van de heren. Het is daarmee een lekker album, maar wel met degelijke nummers. Naast Dumpster World en A little Biblical zijn er niet echte uitschieters. Het wordt daardoor af en toe een beetje een vlak album. Prima om op te hebben staan, maar niet de verassing van hun debuut. Degelijkheid is het woord.