Om alle hippe stromingen maar een keer te combineren bedacht de band Alt-J laten we elektronica met folk en indiepop mengen. Het is een wondere wereld van stijlen waar spanning de toon voert en waardoor An Awesome Wave een zeer veelbelovend debuut is geworden.
Bio
De band is in 2007 in Leeds gestart. De vier heren kennen elkaar van de universiteit, waar ze kunst en literatuur studeerden. De band begon bij de bassist op een studentenkamer waar de een gitaar speelde en de ander in garageband producertje speelde. Na een paar naamswijzigingen zijn ze overgestapt naar Alt-J, de toetsencominatie die op de Mac een ∆ maakt. Veel optredens in studentenhuizen vanaf de oprichting hebben uiteindelijk geleid tot het debuutalbum An Awesome Wave. Inmiddels zijn ze de studentenkamers ontstegen en mogen ze zich gaan bewijzen op de grotere podia.
Verdieping
Het album is misschien wel een afspiegeling van de hedendaagse muziekliefhebber. We zijn steeds minder in hokjes ingedeeld en pure genreliefhebbers verdwijnen langzaam. Steeds meer mensen genieten van de ingetogen Fleet Foxes en een paar uur later van de elektronische uitspattingen van James Holden. Alt-J verbindt deze stromingen, wellicht niet bewust, maar als iets natuurlijks. Welk invloeden hoor je niet in An Awesome Wave. Het latere werk van Radiohead klinkt op enkele punten duidelijk door, met hier en daar een vleugje Deerhunter, of misschien MGMT met een Wu-Tang Clan beat eronder en een snufje Unkle? Het is in ieder geval een ware golf van gaaf geluid.
In het absolute hoogtepunt, het nummer Tessellate, komt die variatie schitterend tot uiting, het begint met lekkere donkere piano akkoorden, die niet misstaan hadden op 36 chambers, om daarna met een lekkere slepende beat voort te kabelen. In het midden hebben ze een a capella stuk ingelast. Van melodieuze samenzang vloeit de zang over naar quasi-rap. Dit is een kunstje dat ze vaker gebruiken, om vanuit de rust het nummer net een andere wending te geven. In het sluitstuk Taro komt dit op schitterende manier tot uiting.
Verder laat het hele album je steeds verwonderen, bij de eerste luisterbeurt is er een constante spanning naar waar ze naar toe gaan, of het nu het ingetogen Something Good of de donkere beats van Fitzpleasure zijn. De verschillende stijlen maken het gelukkig geen rommeltje, de nummers worden verbonden door een algehele sfeer van rust en melancholie. Het is een vaag album, maar dat maakt het juist lekker spanend. Het is een folkbandje met lekkere beats. Kortom, een…