Het is een spannende mix tussen singer-songwriterachtige muziek, die we gewend zijn van Cat Power, en elektronische muziek. Ze is nieuw in dit genre en dit album is dan ook een echte breuk te noemen, maar op een breukvlak ligt vaak veel meer spanning en dat maakt dit album ontzettend interessant.
Bio
Chan Marshall begon met muziek maken onder de naam Cat Power nadat ze vroegtijdig haar school had verlaten in Atlanta. Ze vertrok naar New York, waar ze Steve Shelley van Sonic Youth en Tim Foljahn van Two Dollar Guitar ontmoette. Zij moedigden haar aan om een plaat op te nemen en speelden mee op Dear Sir en Myra Lee. Na What Would the Community Think, dat in 1996 uitkwam, stopte Marshall met spelen. Nadat ze een nacht had wakker geleden door een nachtmerrie schreef ze weer nieuwe songs die terecht kwamen op het album Moon Pix.
Na een aantal tours werd Marshall het echter zat om haar eigen werk te spelen en begon ze steeds meer covers te spelen, die resulteerden in The Covers Record. Een aantal covers dat niet op dit album terecht kwam speelde ze in één van de John Peel Sessions die werden uitgezonden op BBC Radio 1.
In 2003 nam ze You Are Free op, een album met eigen werk waarop onder andere Eddie Vedder en Dave Grohl meespeelden. In 2004 speelde ze op de video Speaking for Trees. In 2005 toerde Marshall door de hele wereld met uitverkochte solo-optredens. Ook speelde ze in het voorprogramma van Nick Cave in Australië. De liedjes die ze daar speelden kwamen uit op The Greatest (2006), dit was ook de periode waar Chan Marshall een einde maakte aan haar alcohol- en drugsproblemen. Na het in 2008 verschenen coveralbum Jukebox, is na jaren van tegenslag (faillissement, relatiebreuk, writer’s block) eindelijk weer de zon achter de wolken verschenen. Sun is dan ook een meer dan toepasselijke titel.
Verdieping
Voor de kenners is dit schrikken. Misschien heeft ze geen behoefte aan een vaste fanbase, want bij ieder nieuw album is het afwachten wat ze nu weer heeft bedacht. Ze blijft verassen en probeert haar albums zo ontoegankelijk als iets te maken. (Silent Machine) De elektronische deken die over dit album gedrapeerd is, is daar weer een klinkend voorbeeld van. Blijft buiten kijf dat dit een ontzettend geslaagde breuk is.
Het openingsnummer Cherokee is wel een ijzersterk. Het minimalistische dat je gewend bent van Cat Power wordt vakkundig overboord gegooid. Een repeterend gitaarrifje en een helse beat met vervormde stem zetten de muzikale toon voor de rest van het album. Tekstueel komt ze ook meteen binnen om maar meteen af te rekenen met haar turbulente periode.
Never knew pain like this Everything dies, then die Never knew love like this The sun, the sea and I Never knew pain, never knew shame Now I know why Bury me, marry me to the sky
Het nummer Ruin is knap in elkaar gezet. Het begint met een vrolijk copacabana pianomelodietje dat het hele nummer doorklinkt. Veel lomper kan een melodie niet contrasteren met de donkere teksten en beats. Onverstoorbaar dendert de piano echter door. Het is een experiment en puzzelwerk om van te smullen.
Ondanks dat Cat Power een volledig nieuwe weg ingeslagen is, blijft het vertrouwd aanvoelen. Ook hiervoor is ze geknipt (letterlijk en figuurlijk). Het is geen trucje. Haar producer Philippe Zdar (Beastie Boys, Cassius) heeft dit album dan ook geniaal en zorgvuldig geproduceerd waar verschillende invloeden die Marshall hebben gevormd ook subtiel hun weg vinden. Het album legt een weg af van stevige electropop naar meer poprock. Alsof ze de luisteraar bij het eerste nummer maar meteen de keus wilden laten maken om verder te luisteren of een andere plaat op te zetten. Iggy Pop symboliseert deze route en doet een duit in het zakje in het ruim tien minuten durende nummer Nothin But Time (vrije bewerking naar Hank Williams). De samenwerkingen zeggen veel over haar statuur in de muziekwereld. Het album blijft constant boeien. Er zitten veel invloeden in. De sterke stem en muzikaliteit van Marshall beklijven. Door haar minimalistische benadering in de muziek blijft het gedoseerd en evenwichtig. Het is weer een plaat om van te smullen.