Muziek wordt doorgaans ‘beoordeeld’ door het in een context te plaatsen. Vooral wij, mensen die het graag over muziek hebben, stoppen graag alles in een context. En wij kunnen ons niet voorstellen ooit een recensie te hebben gelezen zonder dat er gerept werd over een stad, land, genre of bepaalde naam van een artiest die past bij de gerecenseerde plaat. Detroit, Bristol, Berlijn, folk, indie of Russische underground; hoe hol het misschien mag klinken, het geeft een soort van houvast aan datgene dat je ter ore komt. Maar wat als je context weglaat uit muziek?
Dave Huismans (A.K.A. 2562, A Made Up Sound, Dogdaze) nam in een gesprek met Fact in 2011 een duidelijke stelling in: ‘Fuck context’. ‘Muziek heeft helemaal geen context nodig om relevant te zijn, ik wil een nummer waarderen voor wat het is, zonder dat een genre, een muziek scene of het persoonlijke leven van de artiest daarin een rol speelt’. Wie kan het hiermee oneens zijn? Alhoewel context, zeker hedentendage met alle elektronische opzoekmiddelen, zo goed als onmisbaar lijkt, zou muziek eigenlijk alleen beoordeeld moeten worden op een aspect: en dat is je gevoel, je eigen persoonlijke waardering die niet beinvloedt wordt door invloeden van buitenaf.
Bij A Made Up Sound is het gemakkelijk je gevoel te laten spreken. De muziek die hij de laatste acht jaar via zijn eigen label uitbracht is gewoonweg fantastisch. Het label werd in eerste instantie in 2009 opgestart als uitlaatklep om ‘whatever, whenever’ zonder enige restricties whatsoever uit te kunnen brengen. Maar naarmate de tijd vorderde begon zich een samenhangend bouwwerk te vormen, met een begin en een eind, aldus Huismans. Hij realiseerde zich echter al snel dat hij het project een bepaalde houdbaarheidsdatum moest geven om zo zoveel mogelijk uit zichzelf te halen en zoveel mogelijk hoeken van zijn eigen sound op te zoeken. Aan het bouwwerk is afgelopen maand definitief een eind gekomen; na een serie van tien 12” is er nu de kers op de taart in de vorm van een meer dan twee uur durende compilatie met een bonusnummer.
Twee uur elektronische muziek bespreken (zonder context!) zou een lastige opdracht kunnen zijn. Termen als vullers, te monotoon, een allegaartje lijken onafwendbaar. Maar niks is minder waar. Alle twintig nummers zijn van een kwaliteit: buitencategorie. Hoeken worden daadwerkelijk opgezocht, uitgerekt en afgeschuurd, doch overal is de AMUS-signatuur te herkennen. Het liefste zou ik elk nummer op willen schrijven met erachter twee thumbs up. Geen idee of Huismans een moeilijke jeugd gehad heeft en daarom in staat was Endgame te fabriceren. Of dat steden als Den Haag en Berlijn (oei, context!) hem inspiratie hebben gegeven bij Take the Plunge of Crisis. Misschien heeft een stage in Afrika hem geholpen bij die tribalritmes in het geniale Bygones. Het maakt niet uit. Fuck context! Het enige wat belangrijk is, is de realisatie dat A Made Up Sound met deze releases een steentje bijgedragen heeft aan de wereld. Een producer met lef, originaliteit en een eigen tijdloze agenda. Luisteren!