De zomertijd is ingegaan, het weer was heerlijk deze maand en dus liepen de parken en terrassen weer vol. En passant waren er nog verkiezingen die erger hadden kunnen uitvallen dus we kunnen die oude Rage Against The Machine-platen gewoon in de kast laten staan en ons concentreren op nieuwe muziek!
The Brian Jonestown Massacre – Don’t Get Lost
Anthony Newcomb is de enige constante in The Brian Jonestown Massacre, die grootheden herbergde als Black Rebel Motorcycle Club’s Peter Hayes en Boby Hecksher van The Warlocks. TBJM is een echte muzikantenband, met een indrukwekkende discografie met vele gezichten. Wat dat betreft past Don’t get Lost helemaal in de stijl van Newcomb’s band. De enige rode lijn door het album is een lange groove, een sfeer die wel alle kanten op gaat. Wellicht is dat dan ook de verklaring voor de titel Don’t Get Lost. Je kunt je verliezen in alle uitspattingen, maar ga rustig zitten en geniet. Heerlijk zijn de lang uitgesponnen nummers waarin een donker rookgordijn wordt opgetrokken. Openingsnummer Open Minds Now Close en Throbbing Gristle trekken meteen een soundscape-muur op vol distortion, reverb en delay. Ook tekstueel is de plaat verrassend. Het nummer Melodys Actual Echo Chamber, waarin de songteksten letterlijk het opsommen van kleuren is, geeft de heerlijk absurdistische kant van Newcomb weer. Wat dat betreft is dit ook een plaat met humor. En dat maakt dit tot een genot.
Alt-J ∆ – 3WW & In Cold Blood
De indiepopband ∆ is in 2007 in Leeds gestart. De vier heren kenden elkaar van de universiteit, waar ze kunst en literatuur studeerden. Na een paar naamswijzigingen zijn ze overgestapt naar Alt-J. (de toetsencominatie die op de Mac een ∆ maakt). Veel optredens in studentenhuizen en genoeg materiaal leidde uiteindelijk tot het geniale debuutalbum An Awesome Wave. Een zeer verrassend album dat vele stijlen maakte tot een nieuw genre, authentiek en gedurfd. Met de opvolger This is all Yours plaatste de band zich tussen de gevestigde orde waarmee ze nu zelfs een van de headliners op lowlands zijn. Als voorproefje op het nieuwe album (juni) hebben ze onlangs twee singles uitgebracht, wat doet snakken naar meer!
Ilian Tape – A Decade
Ilian Tape heeft de afgelopen jaren een stempel gedrukt op techno door producers te ondersteunen die, alhoewel allemaal een eigen stijl, voornamelijk leunen op percussie-elementen in hun muziek. IJzersterke ritmische muziek die misschien het beste te omschrijven is als breakbeat-techno. A Decade Ilian Tape vat de muziek van dit uit Munchen operende label samen via 12 nummers, met tracks van Skee Mask (afgelopen jaar op nummer 1 in onze electronica-lijst), Seelow (Shed), Andrea en Struction als hoogtepunten.
Opal Tapes – Contemporary Dance
Nog een label-compilatie die we niet onbesproken willen laten is Contemporary Dance van Opal Tapes. Deze Engelse platenmaatschappij zoekt het meer in de experimentele techno en laat op deze uitgave een gevarieerd geluid horen. Het eerste deel geeft ruimte aan dubby en atmosferische geluiden (Stefan Jos, Lumisokea), waarna Patricia aftrapt voor energieker 4×4-werk, Manse de show steelt met het vet opgebouwde Athletics en vanaf Annan (zwaar overstuurde beat) alle deuren open worden getrapt en de hel losbarst.