Het album van Beth Gibbons was nog maar net uit, toen het album van de andere genius uit Portishead (Geoff Barrow) totaal onverwacht werd uitgebracht zonder voorafgaande promotie. Het trio dat Beak> maakt, blijft met >>>> trouw aan hun kenmerkende stijl, met een focus op live-opnames zonder overdubs. Dit zorgt voor een organisch en spontaan geluid, waarbij je aan de interactie hoort hoe goed de mannen op elkaar ingespeeld zijn. De baslijnen van Billy Fuller, de drums en zang van Geoff Barrow en de gitaarpartijen en synthesizers van Will Young.
Het openingsnummer “Strawbarry Line” begint met een orgelpartij en bouwt langzaam op met een klagende stem en ritmische drumpatronen, naar een geniale kakofonie van synthesysers. In “Hungry we are” hoor je door complexe structuren en dromerige ambiance duidelijke invloed van Pink Floyd. “Bloody Miles” bouwt op met verschillende synths, om vervolgens totaal overgepakt te worden door de baslijnen van Billy Fuller. Het “Secrets” dat een stacato zang combineert met de meest swingende baslijnen van het album. Bij iedere luisterbeurt hoor je weer andere lagen.
Het zijn pioniers. Het album is nostalgisch alsook vernieuwend, het is eeuwig zonde dat Barrow er mee stopt, wie weer is er dan ruimte voor een nieuw Portishead album?