Het jaar is bijna weer voorbij, en wat voor een jaar was het!? Het is in ieder geval het jaar waarin grote muzikale namen ons ontvielen, Prince, Bowie, Cohen. Waar 2016 muzikaal veel heeft afgepakt, heeft het ons ook veel gebracht. Als trouwe Radiohead fans kon ons jaar natuurlijk niet meer stuk nadat ze hun nieuwe album aankondigen. Opvallende afwezigen? De albums van David Bowie en Nick Cave staan er niet in, ze waren beide prachtig, een zwanenzang en een bidprentje. Deze albums koesteren we maar konden we niet kwalificeren. Daarom beginnen we de lijst met een eervolle vermelding van twee intrieste platen van hoge schoonheid.
1. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Weer totaal onverwacht, maar in stijl bracht Radiohead A Moon Shaped Pool uit. Radiohead is al sinds mensenheugenis bij elkaar en behoudt zijn status als invloedrijke vooraanstaande band schijnbaar moeiteloos. A Moon Shaped Pool slaat na het richting electronica leunende The King of Limbs een meer donkere weg in. Poetisch en zo perfect vormgegeven liedjes brachten ons dit jaar in vervoering. Een monument van een plaat!
Burn the Witch – Decks Dark – Identikit
2. Kevin Morby – Singing Saw
Kevin Morby brengt in moordend tempo albums uit, alsof het broodjes zijn. In de traditie van Nobelprijswinnaar Dylan, is Morby een meester in het maken van fantastische songs met weinig middelen. Het album Singing Saw is wat ons betreft dan ook een meesterwerk. Het is echter geen vrolijk meesterwerk, iets dat de albumhoes al voorspelt, het is een dreigend album dat vol staat met nummers of verloren liefdes, bijbels onheil en de dood.
Cut me Down – I Have Been to The Mountain
3. The Wytches – All Your Happy Life
Het is het tweede album van de heren uit Brighton. Het is een soort garage-achtige sound die The Wytches combineren met pure Britse elementen, door alle scheurende gitaren heen hoor je een vleugje Psychedelica en onvervalste Britpop. Op het eerst gehoor klinkt het redelijk rechttoe-rechtaan, maar de gelaagdheid en het vernuft op dit album maken het tot een muzikaal pareltje. Een album waar je echt voor moet gaan zitten, een van de meest verrassende platen van dit jaar!
C-Side – Can’t Face it
4. Agnes Obel – Citizen of Glass
Op Citizen of Glass zorgt Obel vanaf de eerste noten voor een compleet andere Obel ervaring. Het enige dat echt overeind blijft ten opzichte van haar eerste platen is haar prachtige stem, maar de piano is naar de achtergrond, er zit meer percussie (zelfs een marimba) in en de cello’s hebben een hoofdrol. Muzikaal is het daardoor spannender geworden. Totaal flabbergasted waren we al bij het tweede nummer, Familiar, waar ze wordt bijgestaan door een mannenstem, die haar klaagzang dunnetjes herhaald. Spanning die een hele plaat voortduurt. Wat dat betreft is het gedurfd dat Obel niet haar ‘Standaard’ recept gebruikt.
Stone – Citizen of Glass
5. A Tribe Called Quest – We Got It From Here… Thank You 4 Your service
Met dat (autotune)gejank onder wat slappe beats van de laatste jaren willen we niks te maken hebben. New York’s A Tribe Called Quest is echter andere koek. Waren ze begin jaren negentig verantwoordelijk voor een nieuwe frisse wind in hip hop, twintig jaar later klinken ze nog steeds fris, jazzy, cheeky en urgent. Supervette productie, old-school beats en onweerstaanbare flows van Q-Tip, Jarobi en wijlen Phife Dawg regeren op We Got It From Here…
Whateva will be – Conrad Tokyo – Dis Generation
6. Dylan Leblanc – Cautionary Tale
Cautionary Tale is al het derde album van deze nog jonge troubadour. De plaat herbergt een rits aan Amerikaanse muzikale invloeden: americana, folk, blues, country en 70’s West Coast singer-songerwriter pop. Op zich allemaal niets nieuws of baanbrekends, maar de kracht zit hem in de schoonheid van de songs en herkenbaarheid ervan. Een plaat die keer op keer op blijft zetten.
Cautionary Tale – Look How Far We’ve Come – Easy Way Out
7. Iggy Pop – Post Pop Depression
Icoon Iggy Pop laat horen dat hij er nog steeds toe doet. Samen met Josh Homme (inmiddels ook stevig verankerd als rock’n’roll boegbeeld) op de tandem en QOTSA-bassist Dean Fertita en Arctic Monkeys-drummer Matt Helders in de fietskar trappen ze er een rits geweldige songs uit. Iggy is scherper dan de meeste hedendaagse frontmannen en Hommes woestijnsound is verre van stoffig. Heerlijke rockplaat!
Break into your Heart – In the Lobby – Paraguay
8. Sofie Letitre – Take to heels
“Helaas” is er dit jaar geen nieuw album gekomen, maar bleef het bij een nieuwe EP. Te lang voor een single, te kort voor een album, maar waarom zou je wachten op een volwaardig album als je dit materiaal hebt liggen. Het is heerlijk experimenteel, een gelaagde combinatie tussen soms vuige, soms gepolijste melodieën, en een ijzersterke stem, een sound die haar past als een jas. Door de sterke sfeer die Letitre neerzet, luistert het album als een roman, van hoofdstuk naar hoofdstuk zijn er nieuwe verhaallijnen en wil je weten hoe het afloopt. Daarom is het aan te raden dit album integraal te luisteren, om zo helemaal te verdwalen in een mix van spaarzame, duisterdiepe beats, zweverige geluidslagen en bovenal die wonderschone stem.
Elevate – Bright Coloured Side
9. Heron Oblivion – Heron Oblivion
Heron Oblivion laat op niet subtiele wijze horen hoe je folk combineert met zware noise, het lijkt of Crazy Horse al meespeelde op Neil Youngs Harvest. Het openingsnummer Beneath Fields zet deze aanpak direct neer. Na een keltische/folkachtige opening, scheuren de gitaristen totaal onverwacht het nummer binnen.
Oriar – Your Hollows
10. Hope Sandoval and the Warm Inventions – Until the Hunter
Mazzy Star zangeres Hope Sandoval en My Bloody Valentine drummer Colm O Ciosoig keren terug met een plaat die opvalt door zijn relaxtheid. De lome zang van Sandoval werkt hypnotiserend terwijl de instrumentatie langzaam en meeslepend is. Soms licht psychedelisch en dan weer wat meer folky, Until The Hunter is een dromerige plaat die het waard is aandachtig te luisteren.
The Peasant – A Wonderful Seed – Let Me Get There
De lijst is uiteraard ook op Spotify te beluisteren.
7 reacties op “Kluisteraar Eindlijst 2016”
Dank weer voor de mooie eindlijst! Toch nog weer wat nieuwe inspiratie opgedaan 😉
Goed om te horen 🙂
Je bent ook zo lang weggeweest, veel gemist 🙂
Mooi lijstje! Een aantal heb ik niet eens geluisterd of kende ik niet eens. Heb nog wat te doen dus. Ik mis overigens Eefje de Visser.
Nice playlist !
[…] geen twijfel over bestaan. Vorig jaar eindigde zijn plaat Singing Saw op de tweede plaats in onze eindlijst. Met City Music heeft hij weer een prachtige luisterplaat afgeleverd. Durft de randjes op te zoeken […]
[…] twijfel over bestaan. Vorig jaar eindigde zijn plaat Singing Saw op de tweede plaats in onze eindlijst. Met City Music heeft hij weer een prachtige luisterplaat afgeleverd. Durft de randjes op te zoeken […]